Drzewo światów o Grach Fabularnych Online
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie trudno zrobić grę tekstową. Na pewno może tak wydawać się osobom, które to już robią, ale dla początkujących twórców wcale nie musi to być takie oczywiste. Już na poziomie wrzucenia plików na serwer FTP może się okazać, że jest to przeszkoda nie do przejścia. Dlatego właśnie chciałem ten temat trochę ruszyć, aby być może doradzić coś co ułatwi twórcom życie.
Mam dla was świetną grę PBF o tematyce Naruto. „Nowfora” – bo tak się forum nazywa, jest jednym z najstarszych PBF’ów w Polsce, stąd gwarantujemy pewność i stabilność gry, gdyż admini znają się na swojej robocie jak mało kto. Forum zostało całkowicie odświeżone – zmieniliśmy serwer, wymieniliśmy grafikę, i „zrestartowaliśmy” je stąd wszyscy gracze zaczynają od zera. Kosmetyczne prace nadal trwają i w niedalekiej przyszłości wszystko będzie uzupełnione, ale już można zakładać „karty postaci” i grać.
Artykuł powstał i został opublikowany w oparciu o grę Amorion, ale z powodzeniem można go zaadaptować do każdego podobnego mu uniwersum.
Witajcie,
Zabierała się jak pies do jeża, ale się zabrała . Na początku chciałabym podziękować za wszystkie komentarze i opinie dotyczące poprzedniego tekstu. Przyznam szczerzę, że trochę zaskoczyło mnie zainteresowanie wśród Was. Nie sądziłam, że komuś zechce się to w ogóle czytać. Dziękuję również tym, którzy przyczynili się do powstania tego materiału, a jest Was całkiem sporo.
Tekstowe Gry Fabularne ( w skrócie TGF) od dłuższego czasu przyciągają graczy, którzy pragną czegoś innego niż monotonne tłuczenie mobów przy oślepiającym blasku mieczy, różdżek bądź magicznych skili ( i kolejnych wymian na lepszą kartę graficzną, bo aktualna coś za słabo ciągnie).
Popularnie nazywane tekstówkami RPG, bądź też vallherkami od nazwy silnika ( często zmodyfikowanego), na którym w większości są oparte.
Nie wymagają instalowania na dysku żadnego oprogramowania, ściągania aktualizacji, opłacania obowiązkowego abonamentu, inwestowania sporych pieniędzy, aby „wykoksić” postać i móc biegać z gildią na instancje czy eventy. Nie ujrzysz tu też super ładnej grafiki, tak że osoby przyzwyczajone do gier, w których są „ śliczne postacie 3D miotające błyszczącymi kulami ognia” tak lśniącymi, że najlepsza karta graficzna zaczyna mieć problemy, może poczuć się nieco zawiedziony, wręcz może mieć wrażenie pewnej szarości, braku dynamiki. Od czego jednak rozwinięta wyobraźnia, która na grach tego typu jest wymagana?
Nie wiecie co to Amn? No to już wiecie 😉 W sobotę 29 czerwca odbędzie się tam Nowa Era o godzinie 20:00. W związku z tym administracja ogłosiła konkurs. Jego zasady są proste:
Witamy wszystkich bardzo gorąco!
Jak zapewne zdążyliście zauważyć (i przy okazji zapomnieć :P) ostatnio nie było zbytnio informacji odnośnie LineCladis ani na temat tego co się dzieje w projekcie ani jak wygląda stan z grą.
Opóźnienia te spowodowane są jakże wspaniałym ułożeniem projektów i egzaminów na studiach członków ekipy – raz jednemu się kończą, raz drugiemu zacyznają i przez to ciężko się zgadać ahhhh te studia 😛 – przez co ciężko jest dogadać istotne sprawy w ekipie. Na nieszczęście nasz programista Sakushu ma bardzo duże szczęście do cotygodniowych projektów, które niestety wykańczają jego siły i czas który może przeznaczyć na LineCladis.
Autorem tekstu jest Łukasz Kołodziej. Uwaga wulgaryzmy! 😉
Mary Sue, Mary Sue, gdzie biegniesz piękna, smutna Mary Sue… Ten popularny cytat, który przed chwilą wymyśliłem prowadzi nas do niezwykle ważkiego tematu, jakim jest (i tu niespodzianka) Mary Sue. Albo Marysia Zuzanna. Kim jest ta urocza pannica, która z filuternym błyskiem w oku przewija się przez większość settingów i scenariuszy, przez jakie przyjdzie nam przejść (zwłaszcza w grach początkujących autorów…)?
Otóż, najkrócej rzecz ujmując, jest postacią… fajną. Zbyt fajną. Fajną do porzygania, kradnącą show wszystkiemu dookoła, przyczyną i rozwiązaniem wszystkich ważkich problemów świata…
Dziś będzie smutny i chujowy artykuł bez happy endu, bo lubię od czasu do czasu ponarzekać…
Tekst pochodzi z zaprzyjaźnionej strony Alembik RPG. Autorem jest Łukasz Kołodziej. Zapraszamy do lektury.
Tekst z przed mniej więcej roku, jakoś wtedy zaczynałem się trochę poważniej zajmować RPG. Nic nie stracił na aktualności, a nawet zyskał jej jeszcze więcej, zwłaszcza w świetle rozwijającej się Manufaktury.
Ostatnio kumpel (od kartki i butelki, po którą trzeba stać w kolejce…) zaszczepił mi w głowie niebezpieczną myśl, więc jako byt znudzony ponad wszelką miarę jąłem zajmować ową myślą moją mózgownicę aż urodził mi się (nie pierwszy to zresztą mej imaginacji bękart) z tego taki tekst.
Otóż zaczynając od owej myśli (tyleż przerażającej, co fascynującej) – w cywilizowanym społeczeństwie „mistrzowie gry” są de facto ostatnimi gawędziarzami.
Tekst pochodzi z zaprzyjaźnionej strony Alembik RPG. Autorem jest Łukasz Kołodziej. Zapraszamy do lektury.
Tekst z przed mniej więcej roku, jakoś wtedy zaczynałem się trochę poważniej zajmować RPG. Nic nie stracił na aktualności, a nawet zyskał jej jeszcze więcej, zwłaszcza w świetle rozwijającej się Manufaktury.
Ostatnio kumpel (od kartki i butelki, po którą trzeba stać w kolejce…) zaszczepił mi w głowie niebezpieczną myśl, więc jako byt znudzony ponad wszelką miarę jąłem zajmować ową myślą moją mózgownicę aż urodził mi się (nie pierwszy to zresztą mej imaginacji bękart) z tego taki tekst.
Otóż zaczynając od owej myśli (tyleż przerażającej, co fascynującej) – w cywilizowanym społeczeństwie „mistrzowie gry” są de facto ostatnimi gawędziarzami.