Raashtram PBF

Twórz z innymi graczami historię tego forum, wpływaj na fabułę, poczuj jak to jest nie mieć prawie w ogóle ograniczeń. Połączenie fantasy PBF’a z Second Life’em. Co z tego wyszło? Ciekawy, własny system o niezbyt rozbudowanej mechanice, ale ogromie urozmaiceń i możliwości. Użytkownik ma ogromny wpływ na rozbudowę świata i fabuły. Chociażby sami tworzą mikstury, odkrywają bestie i uzupełniają bestariusz, odkrywają niezwykłe miejsca, wykazują się inwencją twórczą i mogą proponować najróżniejsze ciekawostki.

Prastare Wrota PBF

Forum istnieje ponad dwa lata. W swoim okresie miało tylko jedną przerwę w działaniu, w czasie której cała mechanika została obrócona o 180 stopni. Zostało ono stworzone przez profesjonalną i znaną w branży PBFów osobę, która zajmuje się tym od samych początków istnienia PBFów na polskim rynku – 2006 roku. Pamięta ona czasy kiedy PBFy były po prostu inne. Nie liczyło się to jaka była na nich grafika, skrypty, opisy świata przedstawionego. Po prostu rejestrowało się, robiło na szybko KP i grało. W dzisiejszych czasach niestety już tak nie ma – wiele for przekłada inne cechy gry (jak kilometrowe opisy uniwersum, dobrej jakości KP na kilka stron A4) ponad pisanie postów, a przecież o to chyba tutaj chodzi? Nie wiemy czy jest popyt na fora tego typu – nasze forum jednak taką ma formę i jej nie zmieni, czyniąc z siebie swego rodzaju białego kruka. Macie także gwarancję, że forum nagle nie zniknie.

[Kroniki Fallathanu] Patronat nad PBFem Atarashii

Kroniki Fallathanu objęły patronatem rozwijającą się grę PBF, Atarashii. O tym czym jest ta gra przeczytacie w rozwinięciu, w każdym razie KF zainteresowały się nią ze względu na odpowiedzialną i aktywną administrację, bardzo ładny i klimatyczny wygląd strony oraz ciekawy, pełen niespodzianek świat. Wszystkie te punkty sprawiają, że Atarashii jest grą jakich mało w naszym grajdołku, a wartościowe rzeczy warto promować 😉 Tymczasem poczytajcie o niej poniżej.

Hogwart Dream PBF

Fabuła:
Bitwa o Hogwart zakończyła się pokonaniem Lorda Voldemorta. Wszystkie horkruksy zostały zniszczone, jednak za ogromną cenę życia wielu osób. Zwycięstwo pochłonęło i uczniów i nauczycieli, i dorosłych i dzieci, i mężczyzn i kobiety, a przede wszystkim mnóstwo niewinnych istnień. Początkowo pogrążone w żałobie magiczne społeczeństwo, wkrótce zaczęło doceniać z takim trudem odzyskaną wolność. Ulica Pokątna czy wioska Hogsmeade odzyskały swój dawny blask i popularność. Zniesiono wszystkie dekrety wprowadzone pod dyktando poprzednich rządów i oficjalnie ustanowiono równość między czarodziejami bez względu na krew i pochodzenie. Normalnie funkcjonować zaczęły wszystkie urzędy i instytucje na czele z Ministerstwem Magii. Tymczasowo posadę Ministra Magii przejął Kingsley Shacklebolt, zaś na stanowisku dyrektora Hogwartu zasiadła Minerwa McGonagall. Szkoła Magii i Czarodziejstwa obróciła się niemal w ruinę na skutek bitewnych potyczek. Odbudowy wymagało wiele sal, korytarzy i części zamku. Na szczęście z pomocą przyszli rodzice uczniów, którzy czynnie włączyli się w pomoc przy pracach budowlanych i remontowych. Dzięki temu z dniem pierwszy września młodzi czarodzieje będą mogli znów stanąć w murach magicznej szkoły. Największy jednak problem stanowili śmierciożercy. Chociaż większość z nich udało się wtrącić w mury Azkabanu, na wolności wciąż pozostała grupa dawnych popleczników Lorda Voldemorta. Z początku wydawało się, że jest to niejednolita banda, podzielona wewnętrznymi konfliktami, lecz z czasem z powodu konieczności współdziałania w celu wzajemnej ochrony, zaczęli się bardziej jednoczyć. Jedynym problemem ich dzielącym pozostała kwestia przywódcy… mimo kilku ambitnych jednostek tytuł następcy Lorda Voldemorta wciąż pozostał nieobsadzony. A było o co rywalizować, bowiem powoli na jaw zaczęły wychodzić sekrety potęgi tego czarnoksiężnika. Czy to przypadek, że w tajemniczych okolicznościach ponownie miały miejsce zaginięcia mugoli? Kim był ten czarownik i jakich środków użył by zdobyć władzę absolutną… czy zapoczątkował coś co powinno budzić obawy, a czego realizację brutalnie przerwała jego śmierć? Choć Ministerstwo nie chce zdradzać szczegółów i z przekonaniem zapewnia społeczeństwo o bezpieczeństwie i skuteczności w wykrywaniu wszelkich ewentualnych zagrożeń, ponoć dysponuje zeznaniami świadka, który na łożu śmierci wyznał, że był przetrzymywany w miejscu w jakim działy się tak straszne rzeczy jakie wręcz trudno sobie wyobrazić.

One Piece Adventure PBF

Fabuła:

Dwadzieścia dwa lata temu w Logue Town odbyła się egzekucja wielkiego króla piratów Gol D. Rogera. Człowiek ten, obarczony kajdankami oraz dwojgiem ludzi mających za zadanie go ściąć, udał się na platformę egzekucyjną. Gdyby nie pewne słowa, w ten dzień setki tysięcy ludzi zgromadzonych na placu wróciłoby jak gdyby nigdy nic do swoich domów rodzinnych. Gdy ostrza się podniosły i już miały zawędrować ku dołowi, z wielkiej ciszy zabrzmiał głos jednego ze zgromadzonych na placu: „gdzie go ukryłeś?! Swój wielki skarb, One Piece?!”. Kiedy Gol D. Roger usłyszał te słowa, na jego ustach pojawił się szeroki uśmiech, a następnie odpowiedział: „mój skarb?! Jeżeli chcecie, weźcie go sobie! Szukajcie, ukryłem go na krańcach tego świata!” Po tych słowach egzekucja dobiegła końca, lecz na placu wzniósł się okrzyk radości. Po śmierci wielkiego człowieka nastała wielka Era Piratów. Wszyscy wyruszyli, by znaleźć największy skarb świata. Król piratów był pierwszym i jedynym człowiekiem, któremu dotychczas udało się zbadać Grand Line, tajemnicze, niezbadane morze, na którym dzieją się niespotykane rzeczy. Wiele osób uważa, iż na jej końcu, na New World, a dokładniej na wyspie Raftel, znajduje się One Piece. Era Piratów trwa nadal, przez dwadzieścia dwa lata stało się wiele rzeczy. Na New World, drugiej części Grand Line, zapanowało czterech Imperatorów zwanych Yonkou, którzy sieją postrach na całym świecie. By wyniszczyć wielki napływ piratów spowodowany rozpoczęciem Ery Piratów, pojawiły się siły Marines, które walczą w celu wyniszczenia każdego, kto uznaje króla piratów. By dopełnić sprawiedliwości na świecie i zaprzestać złym działaniom Światowego Rządu, na pole bitwy wkroczyli Rebelianci, którzy znani są również jako Rewolucjoniści. Ostatnim ogniwem tej całej zgrai są Łowcy Nagród, którzy z braku zawodu polują na wszelkie istoty posiadające wysokie nagrody za swe głowy. Po świecie rozeszły się wiadomości o Diabelskich Owocach dających niesamowite moce. Jeden z naukowców stworzył listę zawierającą wszelkie Diabelskie Owoce. Okazuje się, iż można na niej znaleźć również Owoce, które nigdy nie zostały przez nikogo zjedzone. Ten sam doktor znalazł również sposób, który umożliwia pochłonięcie Diabelskiego Owocu przez przedmiot. I tak jak powiedział pewien doktor: „kiedy człowiek umiera? Kiedy zostanie postrzelony? Nie! Kiedy zachoruje na ciężką chorobę? Nie! Kiedy zje zatrutą zupę? Nie! Człowiek umiera, kiedy zostanie zapomniany!” – tak więc Era będzie trwać dotąd, aż wiadomość o wielkim skarbie króla piratów pójdzie w niepamięć.

[Herbia] Rozstrzygnięcie urodzinowego konkursu

Wraz z końcem roku upłynął termin zgłaszania prac do urodzinowego konkursu na PBF Herbia. Zadaniem było opisanie obrzędów i obyczajów, jakie towarzyszą mieszkańcom Herbii w pierwszą noc zimy, najstraszniejszą i najmroczniejszą w całym roku.

Prace oceniała komisja złożona z Mistrzów Gry Herbii – czyli Licho, Vasemir i  Aishele. Głosowanie wyłoniło zwycięzców:

Brio – renesansowy PBF

„Jednakże niech wie jedno: ja jestem obcy w tym mieście, a on pierwszym jego obywatelem. Jednakże to ja powinienem zostać, a on odejść.”

Jest 21 marca roku 1492 słowa wypowiedziane przez przeora kościoła San Marco nabierają na sile. Lorenzo Medyceusz już od początku zimy cierpi na dotkliwe bóle żołądka i rwanie w całym ciele. Zaprzestał już prowadzenia jakiejkolwiek działalności i kazał się zawieść do swojej wilii w Careggi. Lorenzo powoli umiera w otoczeniu swojej najbliższej rodziny i przyjaciół. Większości wydaje się jednak, że bezpieczeństwo Florencji jest zapewnione, a władza najpewniej przejdzie w ręce potomka syna Lorenza, Pierra de Medici. Jednak czy na pewno? Duża część elit jest obecnie pod wpływem florenckiego kaznodziei Giralomo Savanaroli. Piza już od pewnego czasu stała się krnąbrna i pragnie zyskać własną niezależność – bez układów z Florencją. Król Neapolu Ferrante jest już stary a co za tym idzie Andegaweni będą rościć sobie prawa do jego tronu. Będzie to okazja dla króla Francji Karola VIII, któremu marzy się odbudowa cesarstwa bizantyjskiego. Istnieje poważne ryzyko, że model polityki, jaki w dużej mierze jest dziełem Lorenza, opartej na równowadze i harmonii państw odejdzie w zapomnienie. Podupadły na zdrowiu papież Innocenty VIII widząc tą sytuacje wykrzyknie – „Pokój Italii przepadł!”. Jednak nie wszystko stracone, być może w Toskanii znajdą się bohaterzy, którym uda się zażegnać sytuacje i tym samym uratować paneuropejski status Florencji.